۱۳۹۰ فروردین ۱۹, جمعه

هر کسی یه راهی داره برای اینکه خودش رو آروم کنه. تا همین چند وقت پیش منم داشتم. راه من قدم زدن بود برای آروم شدن. اما تازگی ها جواب نمیده. ناراحتیم رو بیشتر می کنه... امنیتش برام از بین رفته. فکر اینکه هر لحظه ممکنه زمین زیر پام فرو بره یا ترمز یه ماشین ببره ، منحرف بشه سمت پیاده رو؟؟!
نه هیچ کدومش........ دیدن درخت های خشک شده ای که پارسال این موقع زنده بودنو حالا دیگه نیستن.کی اهمیت میده؟ مردم فکر شکم خالیشونن! فکر بیشتر  بی رحم بودنن.
کاش درک می کردن هر چیزی تو زندگی  روح داره