حس "نیستی" یا همون "نبودن" گاهی اونقدر درونم قوت میگره که کلیه فعل و انفعالات روحی و جسمیمو میریزه بهم. حتی به موقعیت وجودیم هم ربطی نداره ... این موقع ها فقط دلم سکوت می خواد

کاش دلیلشو می دونستم، که می دونم و خودمو میزنم به نفهمی و سعی می کنم سر خودمو با خیلی چیزا مشغول کنم ... که جواب نمیده

فقط تاسف برام باقی میمونه که حتی توان گول زدن خودمو ندارم