۱۳۸۸ بهمن ۲۹, پنجشنبه

زخمي است در وجودم
كه از آن
مهر تو نفوذ مي‌كند
***
غم پيچيده به پاهايم
لنگ لنگان
هر جا روم با من است
***
در اين دنيا
طبيعت و انسان
هر دو خوشبختند
ولي من بايد بميرم
.
.
.
چند تا هایکوی همین جوری