این روزها دیگر حتی فرصت نداریم بترسیم

غم انگیز است

ترس ها هم درونی هستند

ما به ترس هایمان جان می دهیم

چیزی که روزی تا حد مرگ از آن می ترسیدیم

امروز برایمان بی اهمیت ترین است

بعد فقط افسوس اش می ماند

افسوس لحظه ها و ساعت هایی که ترس ها از ما ربوده اند

یک مشت تناقض پیچیده ی نفس گیر

و وسوسه همیشگی و فتح نشده ی ما

"از دست دادن حافظه"

درست مثل فیلما